Visiting Spain (21-27 September 2011)

Outline of Greek History

Visiting Turkey- Thank You Letter From Our Students

We were lucky to take part in the Comenius Project of our school “From the History of Nations to the History of Europe” as our visit to Turkey was full of experiences and surprises.

Firstly, the school we visited was big and well-equipped with many facilities. The students have their own football field, restaurant and security system. Our contact with the guys of the other countries and with our host, Murat, was unbelievably easy and all became friends at once. Murat’s house was amazing with nice decoration and his parents were very hospitable and kind .They made as feel at home.

Secondly, we visited a lot of places and museums in Ankara and Cappadocia,learned about their history and culture and discovered that we have many common habits and interests, as well as differences. After coming back from Turkey we have been in touch with all the other students through facebook and emails.

We will never forget that amazing experience and the fact that we have some very good friends in Turkey and other countries of Europe. We are planning to visit each other the sooner possible. We would like to thank our school teacher and the E.C. for the chance they offered us and other students of our school

              THANK YOU

                                                                           George Dimitriou

                                                                            Tasos Konstantinou

                                                                                                                            Egaleo, 25 May 2011

Σύντομη αναφορά του διευθυντή στο πρόγραμμα Comenius από κείμενο δημοσιευμένο στην σχολική εφημερίδα

Υποδεχθήκαμε και φιλοξενήσαμε, τον Φεβρουάριο, 35 μαθητές/-τριες με τους καθηγητές τους από 5 ευρωπαϊκές χώρες στα πλαίσια του προγράμματος Comenius. Μία δυνατή και όμορφη εμπειρία, αφού μαθητές και καθηγητές/-τριές μας τους συνόδευσαν στο Δημαρχείο του Αιγάλεω, στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης, στο μοναδικό - αρχαιολογικής και φυσικής αξίας – Σούνιο με το ναό του Ποσειδώνα, όλο το σχολείο τους συνόδευσε στην ημερήσια εκδρομή στις Μυκήνες – Ναύπλιο και τους αποχαιρέτησε το τελευταίο βράδι με τραγούδια, χορούς και …. πάμπολλα εδέσματα.

VISITING TURKEY (9-13 May 2011)

Rigas Fereos

MEETING IN GREECE (20-26 February 2011)

 

OUR HEADMASTER'S WELCOME 

A.LEMPESIS

Dear friends, colleagues and students,

We welcome you in our school, which is a small general lyceum, as you know, and in the city of Aigaleo, in Greece, which is a small country with great history in human civilization.

               Today, Greece faces economical problems, social changes and adjustments but we smile, have faith and optimism (due to our good weather) that our country will succeed in the recent global and European economical crisis, as we act with smile and optimism everyday in our school.

               We believe in the prosperity of European nations, beyond race and religion diversities. Believing in a Europe with democracy, freedom and social justice, we hope markets could be controlled for the sake of the citizens prosperity struggling  against poverty. Human value must be our priority in every section such as education and civilization. We want an open-minded European culture, with respect on differences. Our civilization must be based on each-other understanding and  dialogue.

               Pass this message to your local communities, as we do, in a common effort to maintain peace in Europe, in a wide Europe, as her name says in greek.

               We thank you for your cooperation in this educational program and we wish you to have five nice days here in Athens.

SOUNION

Cape Sounion is a promontory located 69 km SSE of Athens, at the southernmost tip of the Attica peninsula in Greece.

Cape Sounion is noted as the site of ruins of an ancient Greek temple of Poseidon, the god of the sea in classical mythology.

In a maritime country like Greece, the god of the sea was bound to occupy a high position in the divine hierarchy. In power, Poseidon was considered second only to Zeus (Jupiter), the supreme god himself. His implacable wrath, manifested in the form of storms, was greatly feared by all mariners. In an age without mechanical power, storms very frequently resulted in shipwrecks and drownings.

The temple at Sounion, therefore, was a venue where mariners, and also entire cities or states, could propitiate Poseidon, by making animal sacrifice, or leaving gifts.

The temple of Poseidon was constructed in approx. 440 BC, over the ruins of a temple dating from the Archaic Period. It is perched above the sea at a height of almost 60 m. The design of the temple is a typical hexastyle i.e. it had a front portico with 6 columns.^[9] Only some columns of the Sounion temple stand today

As with all Greek temples, the Poseidon building was rectangular, with a colonnade on all four sides. The total number of original columns was 42: 18 columns still stand today. The columns are of the Doric Order. They were made of locally-quarried white marble

At the centre of the temple colonnade would have been the hall of worship (naos), a windowless rectangular room. It would have contained, at one end facing the entrance, the cult image, a colossal, ceiling - height (6m) bronze statue of Poseidon.^[11] Probably gold-leafed, it may have resembled a contemporary representation of the god, appropriately found in a shipwreck, shown in the figure above. Poseidon was usually portrayed carrying a trident, the weapon he supposedly used to stir up storms.

MYCENAE – The myth of Atreidae

No other city in the world is surrounded by so many myths and legends, as Mycenae. A short narration of all these myths is this:Atreus, was the king of Mycenae. When Atreus’ brother Thyestes seduced his wife Aerope, Atreus took his revenge by killing Thyestes’ two sons, and then serving them to their father. Filled with rage and disgust, Thyestes cursed Atreus and his children, and only unhappiness was to haunt them thereafter.

Atreus’ two sons were Agamemnon and Menelaus (Atreidae). Agamemnon, who was the oldest, inherited the kingdom of Mycenae. He extended his dominion by conquest and became the most powerful prince in Greece. Menelaus became king of Sparta. They married the two sisters Clytemnestra and Helen respectively. Agamemnon and Clytemnestra had four children: one son, Orestes, and three daughters, Iphigenia, Electra and Chrysothemis. They all were at first very happy. This was not to last, though.

When the Trojan prince Paris was called to decide who of the three goddesses Hera, Athena and Aphrodite was the most beautiful, they each tried to bribe him. Aphrodite had promised him the most beautiful woman in Greece, and when Paris chose her, Helen was his prize. With the help of the goddess, Helen went to Troy with Paris, leaving Menelaus to declare war on the Trojans. He asked his brother for help, and together they raised an army of Greek kings and heroes.

Agamemnon prepared a fleet of ships to carry the Greeks to Troy. Just before the ships were ready to sail, however, he insulted the goddess Artemis by boasting that he was a better hunter than she and by killing a sacred stag. As punishment, Artemis caused the winds to die down so that the Greek fleet could not sail.

A prophet told Agamemnon that he could please Artemis and gain favorable winds by sacrificing his daughter Iphigenia to the goddess. The king tricked Clytemnestra into sending Iphigenia to him by saying that she was to marry the great warrior Achilles. Agamemnon was prepared to kill his daughter, but Artemis accepted a deer in her place, and took her away to Taurus in Crimea as her priestess. So, Artemis was pleased and allowed the Greek ships to sail to Troy.

After ten years of war, the Greeks managed to win with the help of Odysseus’ trojan horse. After the capture of Troy, Cassandra, doomed prophetess and daughter of Priam, fell to Agamemnon's lot in the distribution of the prizes of war.

When Agamemnon and Cassandra arrived in Mycenae, they were murdered by Clytemnestra and her lover Aegisthus.

Agamemnon's son Orestes later avenged his father's murder, with the help or encouragement of his sister Electra, by murdering Aegisthus and Clytemnestra (his own mother). Orestes went mad after the deed being pursued by the Erinyes (goddesses , whose duty was to punish crimes against the natural order) until he was claimed innocent in a court of justice held jointly by human and gods. So, this circle of blood came to an end.

All those myths have inspired poets and writers over many centuries, from the Homeric epics Iliad and Odyssey and the great tragedies of the Classical period to contemporary literary and artistic creation.

NAFPLIO

Nafplio is a seaport town in the Peloponnese in Greece that has expanded up the hillsides near the north end of the Argolic Gulf. 

The town was the first capital of modern Greece, from the start of the Greek Revolution in 1821 to 1834. Nafplion is now the capital of the prefecture of Argolis and the province of Nafplion.

Acronauplia, the ancient acropolis of Nafplio, has walls dating from pre-classical times. Subsequently, Byzantines, Franks, Venetians, and Ottomans added to the fortifications. Nafplio was taken in 1212 by the French crusaders of the Principality of Achaea, then in 1388 was sold to the Venetians. During the subsequent 150 years, the lower city was expanded and fortified, and new fortifications added to Acronauplia. The city was surrendered to the Ottomans in 1540. The Venetians retook Nafplio in 1685, and strengthened the city by building the castle of Palamidi, which was in fact the last major construction of the Venetian empire overseas. However, only 80 soldiers were assigned to defend the city and it was easily retaken by the Ottomans in 1715.

During the Greek War of Independence, Nafplion was a major Ottoman stronghold and was besieged for more than a year. The town finally surrendered because of starvation. After its capture, because of its strong fortifications, it became the seat of the provisional governments of Greece.

Count Ioannis Kapodistrias, first head of state of newly-liberated Greece, set foot on the Greek mainland for the first time in Nafplio on 7 January 1828 and made it the official capital of Greece in 1829. He was subsequently assassinated by members of the Mavromichalis family on the steps of the church of Saint Spyridon in Nafplio on 9 October 1831. Nafplion remained the capital of the kingdom until 1834, when King Otto decided to move the capital to Athens.

Ioannis Kapodistrias' murder.

Palamidi

Palamidi is a castle constructed by Venetians during the 17th century. It is located on a hill north of the old town. During the Greek War of Independence it played a major role. It has been captured by Staikos Staikopoulos (Στάικος Σταικόπουλος) on 31 November 1821 It was used as the prison cell of Theodoros Kolokotronis, hero of the Greek Revolution.

The fortress commands an impressive view over the Argolic Gulf, the city of Náfplio and the surrounding country. There are 857 steps in the winding stair from the town to the fortress. However, to reach the top of the fortress there are over one thousand.

The castle of Palamidi

Bourtzi

Bourtzi Castle, Nafplion

The castle of Bourtzi (Greek: Μπούρτζι, from Ottoman Turkish برج - burc meaning "tower") is located in the middle of the harbour of Nafplio. The Venetians completed its fortification in 1473 to protect the city from pirates and invaders from the sea. Until 1865 it served as a fortress. It was then transformed into residence of the executioners of convicts from the castle of Palamidi. From 1930 to 1970, it served as a hotel. Since then, it is mainly a tourist attraction hosting occasionally parts of the Summer Music Festival.

Γ. ΣΕΦΕΡΗΣ ( 1900-1971)

ΒΡΑΒΕΙΟ ΝΟΜΠΕΛ ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑΣ 1963

G. SEFERIS ( 1900-1971)

NOBEL PRIZE OF LITERATURE 1963

ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΛΑΤΩΝΑ ΣΤΗ ΝΕΟΤΕΡΗ ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ, ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΕΝΑ ΠΟΙΗΜΑ.

FROM PLATO TO EARLY GREEK HISTORY, THROUGH A POEM.

‘Epi aspalathon’ is the last of Seferis poems and it was published three days after his death ( 1971) during the dictatorship (1967-1974). It was based on a part of Plato’s work ‘ Politeia’ which describes the punishment of the unfair people after their death and especially the punishment of Ardieus the dictator. The visit of the poet to the temple of Poseidon in Sounio on the day of the Greek national celebration for the revolution against the Turkish Empire , brought to his memory the punishment of Ardieus and reborned the hope that the contemporary dictators will be also punished.

The poem connects three periods of the Greek history: the ancient years-the revolution in 1821-the early Greek history.

“Epi aspalathon…”

( over aspalathus bushes)

It was beautiful, Sounion, that day of the Annunciation

again in the spring season.

A handful of green leaves among the rusty rocks

the red earth and the gorse

with big needles ready and yellow bloom.

Far off the ancient columns, strings of a harp still echoing…

Tranquillity.

-What could have reminded me of Ardieus?

I think one word in Plato, lost in the channels of the mind:

the name of the yellow bush

has not altered since those times.

In the evening I found the passage:

“ They bound him hand and foot”, he tells us,

threw him down and skinned him,

drew him farther and tore him apart,

over the aspalathus thorns,

“ they threw him down and flayed him into hell, in rags”.

So in the world below he paid his crimes,

Pamphylian Ardieus, most miserable tyrant.

31 of Mars 1971.

"Επί ασπαλάθων ..."

Ήταν ωραίο το Σούνιο τη μέρα εκείνη του Ευαγγελισμού
πάλι με την άνοιξη.
Λιγοστά πράσινα φύλλα γύρω στις σκουριασμένες πέτρες
το κόκκινο χώμα κι ασπάλαθοι
δείχνοντας έτοιμα τα μεγάλα τους βελόνια
και τους κίτρινους ανθούς.
Απόμακρα οι αρχαίες κολόνες, χορδές μιας άρπας αντηχούν ακόμη ...

Γαλήνη.
- Τι μπορεί να μου θύμισε τον Αρδιαίο εκείνον;
Μια λέξη στον Πλάτωνα θαρρώ,

χαμένη στου μυαλού τ' αυλάκια·
τ' όνομα του κίτρινου θάμνου
δεν άλλαξε από εκείνους τους καιρούς.
Το βράδυ βρήκα την περικοπή:
"Τον έδεσαν χειροπόδαρα" μας λέει
"τον έριξαν χάμω και τον έγδαραν
τον έσυραν παράμερα τον καταξέσκισαν
απάνω στους αγκαθερούς ασπάλαθους
και πήγαν και τον πέταξαν στον Τάρταρο, κουρέλι".

Έτσι στον κάτω κόσμο πλέρωνε τα κρίματά του
ο Παμφύλιος Αρδιαίος ο πανάθλιος Τύραννος.
31 του Μάρτη 1971

The Greek National Anthem the Hymn to Freedom

Antigone 4th Egaleo Lyceum

ST'S COMENTS ON THE PAPERS

ΑΡΘΡΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ("ΤΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΚΙ ΜΑΣ") ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΛΕΩ ("Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ")

   

COMENIUS: ΜΙΑ ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΖΗΣΑΜΕ ΣΤΗΝ....ΟΥΓΓΑΡΙΑ!

   
Έλλη Μπαλατσούρα…
Πραγματικά δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω… Είναι τόσα πολλά αυτά που έζησα, αυτά που ένιωσα… Και ειλικρινά νιώθω τόσο ευγνώμων που μου δόθηκε (επιτέλους!!!!!!) αυτή η ευκαιρία!
Μέσα από αυτό το ταξίδι ήρθα σε επαφή με ανθρώπους που ίσως ποτέ να μην είχα την ευκαιρία να γνωρίσω… Και αν γινόταν, σίγουρα δεν θα ήταν το ίδιο. Ξεκινώντας είχα την εντύπωση πως τελικά όλες οι προσδοκίες μου για νέες παρέες, φιλίες, τις οποίες θα μπορούσα να κερδίσω εκεί, θα έπεφταν τελικά στο κενό… Πόσο έξω έπεσα….!!!!!
Μάλιστα, αυτό φάνηκε ήδη από το πρώτο βράδυ. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Φτάνει, λοιπόν, το βράδυ, όπου όλα τα παιδιά είχαν πλέον φτάσει στη φοιτητική εστία στην οποία διαμέναμε, και αρχίσαμε να γνωριζόμαστε! Ένας ΧΑΜΟΣ (με την καλή έννοια πάντα, γιατί είμαστε και ήσυχα παιδιά!) !!! Και μια μικρή παρένθεση: ΤΑ ΔΩΜΑΤΙΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ! Και συνεχίζω… Η οργάνωση των δωματίων είχε γίνει έτσι, ώστε να είμαστε 2 παιδιά (του ίδιου φύλου) από διαφορετικές χώρες αντίστοιχα σε κάθε δωμάτιο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα γνωριζόμασταν και πιο γρήγορα, κάτι που φυσικά έγινε…!
Βέβαια, έχω να παρατηρήσω πως μερικά παιδιά γνώριζαν ελάχιστα Αγγλικά και, συγκεκριμένα, οι μαθητές από την Ισπανία. Χαχα ευτυχώς είμαστε έξυπνα παιδιά και βρήκαμε κατευθείαν λύση! Οι μαθητές από τις υπόλοιπες χώρες δεν είχαν κανένα τέτοιο πρόβλημα (ουφ!). Στην προσπάθειά μας να τακτοποιηθούμε και παράλληλα να γνωριστούμε με τα παιδιά, καταλήξαμε όλοι μαζί σε ένα δωμάτιο και εντελώς συμπτωματικά, ήταν το δικό μας! Πότε όλοι μαζί και πότε ανά… γκρουπάκια χωρών!! Κάπως έτσι μας βρήκε το πρώτο βράδυ…!
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν όλο αυτό το φιλικό κλίμα! Και έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο όπου μας εκπλήσσει κάτι το οποίο είναι τελείως δεδομένο! Όταν λοιπόν, αποφασίσαμε τελικά να πάμε για ύπνο, αφού είχαμε κάνει όλο τον όροφο άνω κάτω, άρχισα να σκέφτομαι αυτό ακριβώς… Και κατέληξα ότι αυτό είναι και το νόημα του ταξιδιού. Να μας βάλει σε σκέψεις… Να αναρωτηθούμε τι τελικά είναι αυτό που μας χωρίζει από τις άλλες χώρες.
Δεν μπορώ βέβαια να πω πως είμαστε και τελείως ίδιοι μεταξύ μας. Είναι κάποιες αντιλήψεις, κάποια πολιτισμικά στοιχεία, θρησκευτικά, τα οποία -αναγκαστικά- μας διαφοροποιούν. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που πιο κοντά από όλους, ήρθαμε με τα παιδιά της Ισπανίας, των οποίων η χώρα, ούσα μεσογειακή, έχει πολλά κοινά με την δικιά μας.
Παρόλα αυτά, τίποτα δεν μας εμπόδισε να μοιραστούμε τις απόψεις μας και να κάνουμε παρέα και με τα υπόλοιπα παιδιά! Διότι δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε, γιατί πολύ απλά αυτά τα οποία μας διαφοροποιούν είναι και αυτά που μας χαρακτηρίζουν και μόνο, είναι αυτά που μας δίνουν το έναυσμα να γνωριστούμε και να επικοινωνήσουμε.
Φυσικά, όλα τα παιδιά είχαν έρθει με ένα τέτοιο πνεύμα. Δεν είχαν καμία διάθεση ανταγωνισμού ή μισαλλοδοξίας. Αντίθετα, ήταν όλοι ανοικτοί να μιλήσουμε ακόμα και για τις αντιλήψεις που έχει η χώρα μας για τις δικές τους και αυτοί να κάνουν το ίδιο αντίστοιχα.
Ήδη όμως, έκανα λόγο για την άμεση επαφή μας με τα παιδιά της Ισπανίας. Αυτό που θέλω να τονίσω όμως είναι η επαφή μας -και τελικά η φιλία μας- με τα παιδιά από την Τουρκία. Υπέροχοι χαρακτήρες, πραγματικά αξιολάτρευτοι! Πάντα εκεί να μας βοηθήσουν, όταν είχαμε κάποιο πρόβλημα, να συζητήσουμε το οτιδήποτε, ακόμα και για τη σχέση Ελλάδας-Τουρκίας, για τη θρησκεία τους και την προσωπική γνώμη τους για εμάς. Με απόλυτη ειλικρίνεια μας εκμυστηρεύτηκαν ότι είχαν έρθει έχοντας τη γνώμη πως θα είμαστε απόμακρες και ίσως απότομες μαζί τους. Και η έκπληξή τους για τη φιλική αντιμετώπιση μας, ήταν ολοφάνερη! Και αυτό με έκανε ιδιαίτερα περήφανη, γιατί μου απέδειξε πως όταν οι άνθρωποι θέλουν, ίσως να μην μπορούν να ξεχάσουν, αλλά μπορούν να είναι όντως ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Με συγκίνησε η στάση αυτών των παιδιών και χαίρομαι ακόμα πιο πολύ, γιατί, όπως εγώ αγαπάω την χώρα μου, έτσι κι εκείνοι αγαπούν τη δικιά τους. Και ακριβώς επειδή την αγαπάω θέλω να είμαι άξια εκπρόσωπός της και να δείχνω αυτό το οποίο αντιπροσωπεύει η Ελλάδα: Πολιτισμό. Μία λέξη, μία έννοια, σβησμένη και ξεχασμένη στη συνείδησή μας από το φανατισμό και τον εθνικισμό –λέξεις, τις οποίες κάποιοι έχουν διδαχθεί να τις μεταφράζουν ως «αγάπη για την πατρίδα». Παραμένει, όμως, χαραγμένη στο λαμπρό παρελθόν της ιστορίας της Ελλάδας, στις ψυχές μας, στην πλευρά εκείνη του εαυτού μας που αρνούμαστε να αντικρίσουμε.
Πιστεύω πως πέτυχα αυτό που ήθελα να σας μεταφέρω, αν και γνωρίζω ότι μερικοί θα παραμείνουν «τυφλοί» και θα συνεχίσουν να αναμασούν αυτά που ίσως έχουν ακούσει άλλους να λένε.
Και για να αλλάξουμε θέμα και να επανέλθουμε στη χαρούμενη, ζωντανή και ζωηρή, θα έλεγα, ατμόσφαιρα, θα ήθελα να ευχαριστήσω παααααάρα πολύ τις συμμαθήτριες μου, την Κατερίνα και τη Ζωή, για τις υπέροχες μέρες που περάσαμε μαζί!!! ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ, ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΡΕΤΣΟΥ, ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΜΠΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ, LAST BUT NOT LEAST, THN ΚΥΡΙΑ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΦΟΒΕΡΕΣ!!!! Α και βέβαια την «κυρία Βίβιαν» (κυρία Ρέτσου, ξέρετε εσείς!), που ποτέ δεν γνωρίσαμε… αλλά έδωσε μια άλλη νότα στις ξεναγήσεις μας!!!
Α παιδιαααά! Ψέματα έλεγα τόση ώρα.. Χάλια περάσαμε, μην πάτε στο επόμενο ταξίδι!! Θα το μετανιώσετε!! Όχι, δηλαδή, ότι θέλω να πάω εγώ και στα επόμενα! Χα! Φυσικά όχι…!! Βρε, εγώ για εσάς ενδιαφέρομαι!!!Και φυσικά κάνω πλάκα… γιατί αυτή η εμπειρία ήταν Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!!!!

Ζωή Νικολάτου…
Στη ζωή μου έχω μάθει να μην λέω πολλά, γιατί κατά την προσωπική μου άποψη η σιωπή τα λέει όλα…! Ωστόσο, έχοντας ζήσει αυτήν την εμπειρία στην Ουγγαρία μαζί με τις συμμαθήτριες μου, τις καθηγήτριές που μας συνόδευσαν, καθώς και τα υπόλοιπα μέλη του προγράμματος Comenius, είναι αδύνατον να σιωπήσεις. Αντιθέτως εγώ προσωπικά επιθυμώ να μοιραστώ μαζί σας όλα τα συναισθήματα και τις εντυπώσεις μου!
Αρχικά, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τις καθηγήτριες μου, διότι μας ενημέρωσαν για πολλά θέματα και η παρουσία τους ήταν εξαιρετικά σημαντική. Είναι αρκετά δύσκολο να συναναστρέφεσαι καθημερινά, επί σχεδόν μία βδομάδα, διαφορετικούς χαρακτήρες και προσωπικότητες, αλλά η καλή διάθεση και, πάνω απ’ όλα, η συνειδητοποίηση του ουσιαστικού σκοπού του προγράμματος αυτού δημιούργησαν ένα θερμό, φιλικό και ευχάριστο κλίμα.
Το θέμα, όμως, το οποίο θα ήθελα να επισημάνω ιδιαίτερα είναι η εξαίρετη φιλοξενία των ανθρώπων εκεί. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η coordinator της Ουγγαρίας, η οποία, γλυκύτατη, μας καλωσόρισε θερμά με το που φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Επιπλέον, αρκετά επιμελημένη ήταν η διαμονή μας στη φοιτητική εστία της περιοχής Godölo, η οποία μας έδωσε την ευκαιρία να έρθουμε σε καθημερινή επικοινωνία με τα παιδιά και τους καθηγητές των άλλων χωρών που συμμετείχαν.
Έπειτα, η επίσκεψή μας στο σχολείο της περιοχής μάς επέτρεψε να συναντήσουμε παιδιά από την Ουγγαρία και να γνωρίσουμε την καθημερινότητα τους. Η υποδοχή που μας είχαν ετοιμάσει τόσο τα παιδιά όσο και ο διευθυντής του σχολείου ήταν πολύ θερμή και συγκινητική. Μια γρήγορη ξενάγηση στο χώρο του σχολείου μας έκανε αρκετά οικείο το περιβάλλον εκεί αμέσως νιώσαμε σαν να βρισκόμασταν στον δικό μας εκπαιδευτικό χώρο, στην δική μας σχολική αίθουσα!!
Μέσα από το ταξίδι και μέσα από τη συμμετοχή μου στο πρόγραμμα, συνειδητοποίησα πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι κι έχουμε πολλά κοινά μεταξύ μας… το μόνο που μας χωρίζει είναι τα σύνορα και ειλικρινά τίποτε άλλο!!!

Κατερίνα Μάτσαλη...

Από φέτος το σχολείο μας συμμετέχει σε Ευρωπαϊκό πρόγραμμα/ Comenius, διετούς διάρκειας, με θέμα: « From the history of nations to the history of Europe».Στόχος του προγράμματος είναι να φέρει παιδιά από διαφορετικές χώρες κοντά και μέσα σ΄ ένα κλίμα συνεργασίας και σεβασμού στη διαφορετικότητα, να επικοινωνήσουν αλλά και να αποκτήσουν πρωτόγνωρες εμπειρίες.
Οι χώρες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα είναι: η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Ισπανία, η Τουρκία, η Βουλγαρία και η Ελλάδα. Στο πλαίσιο του προγράμματος , το Νοέμβριο του  2010, έγινε το πρώτο ταξίδι στην Ουγγαρία. Την ελληνική ομάδα αποτελούσαν τρεις καθηγήτριες και τρεις μαθήτριες της Β΄ λυκείου.
Η Ουγγαρία είναι μια υπέροχη χώρα της κεντρικής Ευρώπης, με ιδιαίτερη ιστορία και πολλά τουριστικά θέρετρα. Εμείς είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε αρκετά από τα μαγευτικά τοπία και, κυρίως, την πρωτεύουσά της, τη Βουδαπέστη, με τα σημαντικά ιστορικά μνημεία και τα ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής κτήρια.
Η πρώτη μας γνωριμία με τη χώρα έγινε από τη στιγμή που αποβιβαστήκαμε από το αεροπλάνο και αντικρίσαμε ένα θέαμα, το οποίο σπάνια μπορεί να δει κανείς στην Αθήνα. Τα  πάντα γύρω μας ήταν χιονισμένα! Η διαδρομή μέχρι το Γκόντολο, μια κωμόπολη λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Βουδαπέστη, στην οποία θα φιλοξενούμασταν, ήταν μαγευτική. Το χιονισμένο τοπίο, που διασχίσαμε, δημιουργούσε μια γιορτινή αίσθηση, προετοιμάζοντάς μας για τη συνέχεια.
Η πόλη Γκόντολο έχει πολλά ιστορικά μνημεία και ένα από τα γνωστότερα πανεπιστήμια της Ουγγαρίας, στου οποίου τη φοιτητική εστία φιλοξενηθήκαμε.
Το σημαντικότερο μνημείο της πόλης είναι ένα από τα παλάτια της περίφημης πριγκίπισσας Ελισσάβετ ( Σίσσυ), καθώς η χώρα αποτελούσε το 19^ο αιώνα τμήμα της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας. Η εντυπωσιακή αρχιτεκτονική του και η πολυτέλεια, στην οποία ζούσαν οι βασιλιάδες της αυτοκρατορίας, σε αντίθεση με τις άθλιες συνθήκες ζωής των υπηκόων τους, μας εντυπωσίασαν.
Πρωτόγνωρη εμπειρία αποτέλεσε η επίσκεψή μας σε διάσημη φάρμα στην οποία εκτρέφονται άλογα για ιππικούς αγώνες. Μέσα σ΄  ένα χιονισμένο τοπίο παρακολουθήσαμε ένα εντυπωσιακό θέαμα επίδειξης ιππικών ικανοτήτων. Οι ευχάριστες εκπλήξεις συνεχίστηκαν με το γεύμα μας  στο εστιατόριο της φάρμας, με τη συνοδεία ορχήστρας παραδοσιακών μουσικών οργάνων. Παραδοσιακό ήταν και το πεντανόστιμο γκούλας, που γευτήκαμε.
Η τελευταία μας μέρα στην Ουγγαρία περιελάμβανε επίσκεψη στην πρωτεύουσά της, τη  Βουδαπέστη, μία από τις γνωστότερες πρωτεύουσες της κεντρικής Ευρώπης και αγαπημένο τουριστικό προορισμό των Ελλήνων.
Η πόλη χωρίζεται στα δύο( Βούδα και Πέστη) από τον ποταμό Δούναβη, που διασχίζει πολλές χώρες της Ευρώπης και αποτελούσε πάντα πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες. Εντυπωσιακές γέφυρες ενώνουν τις δύο όχθες του, που κοσμούνται από κτήρια ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, όπως η Όπερα και η μεγαλειώδης Πλατεία των Ηρώων με τα αγάλματα των ηγετών της Ουγγαρίας. Η βάση είναι διακοσμημένη με ανάγλυφα που απεικονίζουν τις φυλές των Μαγυάρων, προγόνων των σημερινών Ούγγρων.
Το κτήριο, όμως, που έκανε σε όλους μας τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι το τεράστιο Κοινοβούλιο ( δεν νομίζω ότι έχω δει μεγαλύτερο κτήριο), που δεσπόζει στην όχθη της Πέστης).
Ολοκληρώνοντας τη γνωριμία μας με την πανέμορφη, ρομαντική, μεγαλειώδη και χιονισμένη Βουδαπέστη, κάναμε βόλτα στο εμπορικό κέντρο της πόλης μέσα σε μια χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.
Σε κεντρική πλατεία της πόλης απλωνόταν η χριστουγεννιάτικη αγορά, με ξύλινα σπιτάκια στολισμένα γιορτινά, στα οποία πουλούσαν γλυκά και χριστουγεννιάτικα δώρα αλλά και έψηναν σε μεγάλες σχάρες φαγητά, που μπορούσες να αγοράσεις και να γευθείς εκείνη τη στιγμή. Ζεστό κρασί με μπαχαρικά βοηθούσε στην αντιμετώπιση του κρύου.
Φύγαμε από την Ουγγαρία γεμάτες με δυνατές εμπειρίες. Ευχαριστούμε τις καθηγήτριες που μας έδωσαν αυτή τη δυνατότητα και ευχόμαστε  να εκπροσωπήσαμε σωστά το σχολείο μας.
Πιστεύουμε ότι το Φεβρουάριο, που το σχολείο μας θα φιλοξενήσει εταίρους από τις ίδιες χώρες, θα ανταποκριθούμε επιτυχώς με τη συμβολή όλων των μελών της σχολικής κοινότητας.