ΑΡΘΡΑ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΠΟΥ ΔΗΜΟΣΙΕΥΤΗΚΑΝ ΣΤΗΝ ΣΧΟΛΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ("ΤΟ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑΚΙ ΜΑΣ") ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΤΟΠΙΚΗ ΕΦΗΜΕΡΙΔΑ ΤΟΥ ΑΙΓΑΛΕΩ ("Η ΠΟΛΗ ΜΑΣ")
COMENIUS: ΜΙΑ ΑΞΕΧΑΣΤΗ ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΖΗΣΑΜΕ ΣΤΗΝ....ΟΥΓΓΑΡΙΑ!
Έλλη Μπαλατσούρα…
Πραγματικά δεν ξέρω από πού να αρχίσω και πού να τελειώσω… Είναι τόσα πολλά αυτά που έζησα, αυτά που ένιωσα… Και ειλικρινά νιώθω τόσο ευγνώμων που μου δόθηκε (επιτέλους!!!!!!) αυτή η ευκαιρία!
Μέσα από αυτό το ταξίδι ήρθα σε επαφή με ανθρώπους που ίσως ποτέ να μην είχα την ευκαιρία να γνωρίσω… Και αν γινόταν, σίγουρα δεν θα ήταν το ίδιο. Ξεκινώντας είχα την εντύπωση πως τελικά όλες οι προσδοκίες μου για νέες παρέες, φιλίες, τις οποίες θα μπορούσα να κερδίσω εκεί, θα έπεφταν τελικά στο κενό… Πόσο έξω έπεσα….!!!!!
Μάλιστα, αυτό φάνηκε ήδη από το πρώτο βράδυ. Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Φτάνει, λοιπόν, το βράδυ, όπου όλα τα παιδιά είχαν πλέον φτάσει στη φοιτητική εστία στην οποία διαμέναμε, και αρχίσαμε να γνωριζόμαστε! Ένας ΧΑΜΟΣ (με την καλή έννοια πάντα, γιατί είμαστε και ήσυχα παιδιά!) !!! Και μια μικρή παρένθεση: ΤΑ ΔΩΜΑΤΙΑ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΑ! Και συνεχίζω… Η οργάνωση των δωματίων είχε γίνει έτσι, ώστε να είμαστε 2 παιδιά (του ίδιου φύλου) από διαφορετικές χώρες αντίστοιχα σε κάθε δωμάτιο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα γνωριζόμασταν και πιο γρήγορα, κάτι που φυσικά έγινε…!
Βέβαια, έχω να παρατηρήσω πως μερικά παιδιά γνώριζαν ελάχιστα Αγγλικά και, συγκεκριμένα, οι μαθητές από την Ισπανία. Χαχα ευτυχώς είμαστε έξυπνα παιδιά και βρήκαμε κατευθείαν λύση! Οι μαθητές από τις υπόλοιπες χώρες δεν είχαν κανένα τέτοιο πρόβλημα (ουφ!). Στην προσπάθειά μας να τακτοποιηθούμε και παράλληλα να γνωριστούμε με τα παιδιά, καταλήξαμε όλοι μαζί σε ένα δωμάτιο και εντελώς συμπτωματικά, ήταν το δικό μας! Πότε όλοι μαζί και πότε ανά… γκρουπάκια χωρών!! Κάπως έτσι μας βρήκε το πρώτο βράδυ…!
Αυτό που μου έκανε εντύπωση ήταν όλο αυτό το φιλικό κλίμα! Και έχουμε φτάσει σε τέτοιο σημείο όπου μας εκπλήσσει κάτι το οποίο είναι τελείως δεδομένο! Όταν λοιπόν, αποφασίσαμε τελικά να πάμε για ύπνο, αφού είχαμε κάνει όλο τον όροφο άνω κάτω, άρχισα να σκέφτομαι αυτό ακριβώς… Και κατέληξα ότι αυτό είναι και το νόημα του ταξιδιού. Να μας βάλει σε σκέψεις… Να αναρωτηθούμε τι τελικά είναι αυτό που μας χωρίζει από τις άλλες χώρες.
Δεν μπορώ βέβαια να πω πως είμαστε και τελείως ίδιοι μεταξύ μας. Είναι κάποιες αντιλήψεις, κάποια πολιτισμικά στοιχεία, θρησκευτικά, τα οποία -αναγκαστικά- μας διαφοροποιούν. Δεν είναι άλλωστε τυχαίο που πιο κοντά από όλους, ήρθαμε με τα παιδιά της Ισπανίας, των οποίων η χώρα, ούσα μεσογειακή, έχει πολλά κοινά με την δικιά μας.
Παρόλα αυτά, τίποτα δεν μας εμπόδισε να μοιραστούμε τις απόψεις μας και να κάνουμε παρέα και με τα υπόλοιπα παιδιά! Διότι δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε, γιατί πολύ απλά αυτά τα οποία μας διαφοροποιούν είναι και αυτά που μας χαρακτηρίζουν και μόνο, είναι αυτά που μας δίνουν το έναυσμα να γνωριστούμε και να επικοινωνήσουμε.
Φυσικά, όλα τα παιδιά είχαν έρθει με ένα τέτοιο πνεύμα. Δεν είχαν καμία διάθεση ανταγωνισμού ή μισαλλοδοξίας. Αντίθετα, ήταν όλοι ανοικτοί να μιλήσουμε ακόμα και για τις αντιλήψεις που έχει η χώρα μας για τις δικές τους και αυτοί να κάνουν το ίδιο αντίστοιχα.
Ήδη όμως, έκανα λόγο για την άμεση επαφή μας με τα παιδιά της Ισπανίας. Αυτό που θέλω να τονίσω όμως είναι η επαφή μας -και τελικά η φιλία μας- με τα παιδιά από την Τουρκία. Υπέροχοι χαρακτήρες, πραγματικά αξιολάτρευτοι! Πάντα εκεί να μας βοηθήσουν, όταν είχαμε κάποιο πρόβλημα, να συζητήσουμε το οτιδήποτε, ακόμα και για τη σχέση Ελλάδας-Τουρκίας, για τη θρησκεία τους και την προσωπική γνώμη τους για εμάς. Με απόλυτη ειλικρίνεια μας εκμυστηρεύτηκαν ότι είχαν έρθει έχοντας τη γνώμη πως θα είμαστε απόμακρες και ίσως απότομες μαζί τους. Και η έκπληξή τους για τη φιλική αντιμετώπιση μας, ήταν ολοφάνερη! Και αυτό με έκανε ιδιαίτερα περήφανη, γιατί μου απέδειξε πως όταν οι άνθρωποι θέλουν, ίσως να μην μπορούν να ξεχάσουν, αλλά μπορούν να είναι όντως ΑΝΘΡΩΠΟΙ. Με συγκίνησε η στάση αυτών των παιδιών και χαίρομαι ακόμα πιο πολύ, γιατί, όπως εγώ αγαπάω την χώρα μου, έτσι κι εκείνοι αγαπούν τη δικιά τους. Και ακριβώς επειδή την αγαπάω θέλω να είμαι άξια εκπρόσωπός της και να δείχνω αυτό το οποίο αντιπροσωπεύει η Ελλάδα: Πολιτισμό. Μία λέξη, μία έννοια, σβησμένη και ξεχασμένη στη συνείδησή μας από το φανατισμό και τον εθνικισμό –λέξεις, τις οποίες κάποιοι έχουν διδαχθεί να τις μεταφράζουν ως «αγάπη για την πατρίδα». Παραμένει, όμως, χαραγμένη στο λαμπρό παρελθόν της ιστορίας της Ελλάδας, στις ψυχές μας, στην πλευρά εκείνη του εαυτού μας που αρνούμαστε να αντικρίσουμε.
Πιστεύω πως πέτυχα αυτό που ήθελα να σας μεταφέρω, αν και γνωρίζω ότι μερικοί θα παραμείνουν «τυφλοί» και θα συνεχίσουν να αναμασούν αυτά που ίσως έχουν ακούσει άλλους να λένε.
Και για να αλλάξουμε θέμα και να επανέλθουμε στη χαρούμενη, ζωντανή και ζωηρή, θα έλεγα, ατμόσφαιρα, θα ήθελα να ευχαριστήσω παααααάρα πολύ τις συμμαθήτριες μου, την Κατερίνα και τη Ζωή, για τις υπέροχες μέρες που περάσαμε μαζί!!! ΚΑΙ ΒΕΒΑΙΑ, ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΡΕΤΣΟΥ, ΤΗΝ ΚΥΡΙΑ ΜΠΙΝΟΠΟΥΛΟΥ ΚΑΙ, LAST BUT NOT LEAST, THN ΚΥΡΙΑ ΑΜΑΡΤΩΛΟΥ, ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΗΤΑΝ ΑΠΛΑ ΦΟΒΕΡΕΣ!!!! Α και βέβαια την «κυρία Βίβιαν» (κυρία Ρέτσου, ξέρετε εσείς!), που ποτέ δεν γνωρίσαμε… αλλά έδωσε μια άλλη νότα στις ξεναγήσεις μας!!!
Α παιδιαααά! Ψέματα έλεγα τόση ώρα.. Χάλια περάσαμε, μην πάτε στο επόμενο ταξίδι!! Θα το μετανιώσετε!! Όχι, δηλαδή, ότι θέλω να πάω εγώ και στα επόμενα! Χα! Φυσικά όχι…!! Βρε, εγώ για εσάς ενδιαφέρομαι!!!Και φυσικά κάνω πλάκα… γιατί αυτή η εμπειρία ήταν Η ΚΑΛΥΤΕΡΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ!!!!
Ζωή Νικολάτου…
Στη ζωή μου έχω μάθει να μην λέω πολλά, γιατί κατά την προσωπική μου άποψη η σιωπή τα λέει όλα…! Ωστόσο, έχοντας ζήσει αυτήν την εμπειρία στην Ουγγαρία μαζί με τις συμμαθήτριες μου, τις καθηγήτριές που μας συνόδευσαν, καθώς και τα υπόλοιπα μέλη του προγράμματος Comenius, είναι αδύνατον να σιωπήσεις. Αντιθέτως εγώ προσωπικά επιθυμώ να μοιραστώ μαζί σας όλα τα συναισθήματα και τις εντυπώσεις μου!
Αρχικά, θα ήθελα να ευχαριστήσω θερμά τις καθηγήτριες μου, διότι μας ενημέρωσαν για πολλά θέματα και η παρουσία τους ήταν εξαιρετικά σημαντική. Είναι αρκετά δύσκολο να συναναστρέφεσαι καθημερινά, επί σχεδόν μία βδομάδα, διαφορετικούς χαρακτήρες και προσωπικότητες, αλλά η καλή διάθεση και, πάνω απ’ όλα, η συνειδητοποίηση του ουσιαστικού σκοπού του προγράμματος αυτού δημιούργησαν ένα θερμό, φιλικό και ευχάριστο κλίμα.
Το θέμα, όμως, το οποίο θα ήθελα να επισημάνω ιδιαίτερα είναι η εξαίρετη φιλοξενία των ανθρώπων εκεί. Μεγάλη εντύπωση μου έκανε η coordinator της Ουγγαρίας, η οποία, γλυκύτατη, μας καλωσόρισε θερμά με το που φτάσαμε στο αεροδρόμιο. Επιπλέον, αρκετά επιμελημένη ήταν η διαμονή μας στη φοιτητική εστία της περιοχής Godölo, η οποία μας έδωσε την ευκαιρία να έρθουμε σε καθημερινή επικοινωνία με τα παιδιά και τους καθηγητές των άλλων χωρών που συμμετείχαν.
Έπειτα, η επίσκεψή μας στο σχολείο της περιοχής μάς επέτρεψε να συναντήσουμε παιδιά από την Ουγγαρία και να γνωρίσουμε την καθημερινότητα τους. Η υποδοχή που μας είχαν ετοιμάσει τόσο τα παιδιά όσο και ο διευθυντής του σχολείου ήταν πολύ θερμή και συγκινητική. Μια γρήγορη ξενάγηση στο χώρο του σχολείου μας έκανε αρκετά οικείο το περιβάλλον εκεί αμέσως νιώσαμε σαν να βρισκόμασταν στον δικό μας εκπαιδευτικό χώρο, στην δική μας σχολική αίθουσα!!
Μέσα από το ταξίδι και μέσα από τη συμμετοχή μου στο πρόγραμμα, συνειδητοποίησα πως όλοι οι άνθρωποι είμαστε ίδιοι κι έχουμε πολλά κοινά μεταξύ μας… το μόνο που μας χωρίζει είναι τα σύνορα και ειλικρινά τίποτε άλλο!!!
Κατερίνα Μάτσαλη...
Από φέτος το σχολείο μας συμμετέχει σε Ευρωπαϊκό πρόγραμμα/ Comenius, διετούς διάρκειας, με θέμα: « From the history of nations to the history of Europe».Στόχος του προγράμματος είναι να φέρει παιδιά από διαφορετικές χώρες κοντά και μέσα σ΄ ένα κλίμα συνεργασίας και σεβασμού στη διαφορετικότητα, να επικοινωνήσουν αλλά και να αποκτήσουν πρωτόγνωρες εμπειρίες.
Οι χώρες που συμμετέχουν στο πρόγραμμα είναι: η Πολωνία, η Ουγγαρία, η Ισπανία, η Τουρκία, η Βουλγαρία και η Ελλάδα. Στο πλαίσιο του προγράμματος , το Νοέμβριο του 2010, έγινε το πρώτο ταξίδι στην Ουγγαρία. Την ελληνική ομάδα αποτελούσαν τρεις καθηγήτριες και τρεις μαθήτριες της Β΄ λυκείου.
Η Ουγγαρία είναι μια υπέροχη χώρα της κεντρικής Ευρώπης, με ιδιαίτερη ιστορία και πολλά τουριστικά θέρετρα. Εμείς είχαμε την ευκαιρία να επισκεφθούμε αρκετά από τα μαγευτικά τοπία και, κυρίως, την πρωτεύουσά της, τη Βουδαπέστη, με τα σημαντικά ιστορικά μνημεία και τα ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής κτήρια.
Η πρώτη μας γνωριμία με τη χώρα έγινε από τη στιγμή που αποβιβαστήκαμε από το αεροπλάνο και αντικρίσαμε ένα θέαμα, το οποίο σπάνια μπορεί να δει κανείς στην Αθήνα. Τα πάντα γύρω μας ήταν χιονισμένα! Η διαδρομή μέχρι το Γκόντολο, μια κωμόπολη λίγα χιλιόμετρα έξω από τη Βουδαπέστη, στην οποία θα φιλοξενούμασταν, ήταν μαγευτική. Το χιονισμένο τοπίο, που διασχίσαμε, δημιουργούσε μια γιορτινή αίσθηση, προετοιμάζοντάς μας για τη συνέχεια.
Η πόλη Γκόντολο έχει πολλά ιστορικά μνημεία και ένα από τα γνωστότερα πανεπιστήμια της Ουγγαρίας, στου οποίου τη φοιτητική εστία φιλοξενηθήκαμε.
Το σημαντικότερο μνημείο της πόλης είναι ένα από τα παλάτια της περίφημης πριγκίπισσας Ελισσάβετ ( Σίσσυ), καθώς η χώρα αποτελούσε το 19ο αιώνα τμήμα της Αυστροουγγρικής αυτοκρατορίας. Η εντυπωσιακή αρχιτεκτονική του και η πολυτέλεια, στην οποία ζούσαν οι βασιλιάδες της αυτοκρατορίας, σε αντίθεση με τις άθλιες συνθήκες ζωής των υπηκόων τους, μας εντυπωσίασαν.
Πρωτόγνωρη εμπειρία αποτέλεσε η επίσκεψή μας σε διάσημη φάρμα στην οποία εκτρέφονται άλογα για ιππικούς αγώνες. Μέσα σ΄ ένα χιονισμένο τοπίο παρακολουθήσαμε ένα εντυπωσιακό θέαμα επίδειξης ιππικών ικανοτήτων. Οι ευχάριστες εκπλήξεις συνεχίστηκαν με το γεύμα μας στο εστιατόριο της φάρμας, με τη συνοδεία ορχήστρας παραδοσιακών μουσικών οργάνων. Παραδοσιακό ήταν και το πεντανόστιμο γκούλας, που γευτήκαμε.
Η τελευταία μας μέρα στην Ουγγαρία περιελάμβανε επίσκεψη στην πρωτεύουσά της, τη Βουδαπέστη, μία από τις γνωστότερες πρωτεύουσες της κεντρικής Ευρώπης και αγαπημένο τουριστικό προορισμό των Ελλήνων.
Η πόλη χωρίζεται στα δύο( Βούδα και Πέστη) από τον ποταμό Δούναβη, που διασχίζει πολλές χώρες της Ευρώπης και αποτελούσε πάντα πηγή έμπνευσης για τους καλλιτέχνες. Εντυπωσιακές γέφυρες ενώνουν τις δύο όχθες του, που κοσμούνται από κτήρια ιδιαίτερης αρχιτεκτονικής, όπως η Όπερα και η μεγαλειώδης Πλατεία των Ηρώων με τα αγάλματα των ηγετών της Ουγγαρίας. Η βάση είναι διακοσμημένη με ανάγλυφα που απεικονίζουν τις φυλές των Μαγυάρων, προγόνων των σημερινών Ούγγρων.
Το κτήριο, όμως, που έκανε σε όλους μας τη μεγαλύτερη εντύπωση είναι το τεράστιο Κοινοβούλιο ( δεν νομίζω ότι έχω δει μεγαλύτερο κτήριο), που δεσπόζει στην όχθη της Πέστης).
Ολοκληρώνοντας τη γνωριμία μας με την πανέμορφη, ρομαντική, μεγαλειώδη και χιονισμένη Βουδαπέστη, κάναμε βόλτα στο εμπορικό κέντρο της πόλης μέσα σε μια χριστουγεννιάτικη ατμόσφαιρα.
Σε κεντρική πλατεία της πόλης απλωνόταν η χριστουγεννιάτικη αγορά, με ξύλινα σπιτάκια στολισμένα γιορτινά, στα οποία πουλούσαν γλυκά και χριστουγεννιάτικα δώρα αλλά και έψηναν σε μεγάλες σχάρες φαγητά, που μπορούσες να αγοράσεις και να γευθείς εκείνη τη στιγμή. Ζεστό κρασί με μπαχαρικά βοηθούσε στην αντιμετώπιση του κρύου.
Φύγαμε από την Ουγγαρία γεμάτες με δυνατές εμπειρίες. Ευχαριστούμε τις καθηγήτριες που μας έδωσαν αυτή τη δυνατότητα και ευχόμαστε να εκπροσωπήσαμε σωστά το σχολείο μας.
Πιστεύουμε ότι το Φεβρουάριο, που το σχολείο μας θα φιλοξενήσει εταίρους από τις ίδιες χώρες, θα ανταποκριθούμε επιτυχώς με τη συμβολή όλων των μελών της σχολικής κοινότητας.
